Goodmorning teacher,
goodmorning friend!
Deze week gingen we van start
met het thema ‘colours’. We hadden tijdens onze observatiedagen
gemerkt dat heel veel kinderen (uit de verschillende levels) de
kleuren niet kennen! Hier willen we deze week werk van maken!
Jammergenoeg viel zondagavond
het eerste ‘Banjul Belly’-slachtoffer. Ariane(orthopedagoge) is
heel erg ziek en komt maandag en dinsdag niet mee naar school. Ze
blijft alleen thuis. Een beetje vervelend maar we hebben geen andere
keus. We blijven wel in contact via gsm voor het geval ze ons nodig
heeft. Ze heeft geen koorts wat ons een beetje gerust stelt. Ze houdt
ook al wat water binnen!
Enkele weetjes over het
schooltje voor onze Belgische collega’s:
- De kinderen hebben geen hoeken/speelgoed in klas. Ze zitten op banken zoals in een eerste leerjaar.
- Om naar school te gaan stappen we 20 minuten door het zand. Enkele kippen en geiten begeleiden ons vriendelijk J
- De school duurt van 9-13u waarvan effectief op hun stoeltje achter hun bank van 9 tot 10u20 en van 11u tot 13u! Vreselijk lange blokken dus! Onze bewegingstussendoortjes zijn hier heilig.
- Doordat alles in openlucht (open ramen en deuren) gebeurt, moeten we onze stem soms wel wat belasten en komen we vaak met hese stem naar huis.
We vertrokken met onze rugzak
met wat materiaal in naar school. De vroege ochtenwandeling deed ons
deugd! In België is dat met de wagen volgeladen… het contrast is
groot J.We
begonnen onze dag gezamenlijk op de speelplaats met een sketch (snake
Sid kwam op bezoek, een handpop). Dit vormde ook de inleiding op ons
thema. Het was zalig! We hadden de kinderen meteen mee en de
leerkrachten eigenlijk ook… In klas doen ze ook altijd mee met de
activiteiten. Soms antwoorden ze zelf in de plaats van de kinderen
;).
De kinderen waren de hele
voormiddag erg betrokken. Herlinde begon de dag met
bewegingsopvoeding. Even wennen wel, een tikspel in 30°C! Na de
pauze volgde wiskunde, taal en een waarneming rond kleuren. De
leerkrachten waren heel positief! We hebben het gevoel dat ze echt
openstaan voor onze aanpak.
Tijdens de speeltijd werden we
opnieuw aangeklampt door Mister Touray. Ik denk dat Bieke en ik,
zonder overdrijven, zo’n 25 kinderen verzorgd hebben in 40 minuten
tijd. Van blaren tot open wonden tot vreemde insectenbeten. We denken
eraan om een deel van onze opbrengst naar de EHBO-koffer te laten
gaan. Hoe de koffer aangevuld wordt weten we nog niet…
Na school begeleiden we vaak
kindjes naar de ‘Medical Post’ niet zo ver van het schooltje. Dit
werd mee opgericht met het schooltje in 2006. Een kindje had haar
teen gebroken doordat er een steen was op gevallen. Gek toch dat we
dat in school moeten vaststellen en met het kind naar de dokter gaan.
Stel je eens voor dat dat in België zo de gang van zaken is.
Voor dinsdag voorzien we een
werkblaadje voor de kinderen. Op maandag om 13u gingen we naar de
plaatselijke ‘copytheek’ die we plots ontdekten. Uiteraard was
die gesloten J.
Hij zou om 19u terug opengaan. Toen we er om 19u aankwamen en we om
80 kopies vroegen, vielen ze bijna omver. J
We mochten er ’s avonds om 22u30 nog om. We besloten om dat
dinsdagmorgen te gaan ophalen voor we naar school vertrokken. Dat was
ok voor hem. We moesten hem bellen en hij zou zijn winkel dan
opendoen voor ons.
Het lesgeven op zich is heel
erg leuk. De sfeer is onvoorstelbaar. In klas staan alle ramen en
deuren open, precies alsof we buiten zouden lesgeven. De leerkrachten
zijn erg enthousiast en we kregen een eerste goede evaluatie!
Woehoew! Wat wel erg tegenvalt is het niveau van de kinderen. Het is
nog lager dan verwacht. Het maakt ons allemaal een beetje moedeloos.
Meer en meer beginnen we te
beseffen dat veel van hun kennis schijn is. Ze kunnen het alfabet
100x afdreunen maar kunnen geen afzonderlijke letters benoemen, ze
dreunen de verschillende vormen (cirkel, driehoek,…) die op de muur
geschilderd staan perfect af, maar kunnen geen afzonderlijke vorm
benoemen als je die in 3D bij je hebt. Ze kennen de kleuren niet,
kennen heel weinig Engels, … We hebben wel te doen met de kinderen.
Hoe zouden wij ons voelen als we in het chinees les krijgen. We geven
les met handen en voeten, letterlijk! Je hebt wel in iedere klas een
aantal ‘uitblinkers’ die ervoor zorgen dat je activiteiten ergens
toch slagen omdat zij de boel rechthouden! Bij de individuele
oefeningen (werkblaadje verbinden van voorwerp aan het kleur) vallen
de meesten uit de boot. In de namiddag geeft een van de leerkrachten
bijles aan enkele kinderen. Je zou verwachten dat dit de kinderen
zijn die een achterstand hebben of wat moeillijker leren maar neen.
Er wordt bijles gegeven aan de ‘rapsten’ van de klas!!! Daar kun
je toch niet bij.. Geldt hier dan misschien de wet van de sterkste?
Nuja, ze bedoelen het allemaal wel heel goed hoor, maar het systeem
zit gewoon helemaal niet goed.Ze bouwen op drijfzand.
Hoewel dit allemaal erg
negatief klinkt, houden we de moed erin hoor. Met 5 koppen samen
verzinnen we de meest creatieve activiteiten en gaan er voor. Nu
geven we 4 weken full-time les en dan nog 2 dagen voor de
paasvakantie begint.
Wat we niet vaak in onze blog
omschrijven is de armoede hier omdat we dit beeld niet te veel wil
afschilderen maar toch even dit.. Wat niet went en waarschijnlijk
nooit zal wennen is kleine jongens en meisjes die aan onze rok komen
trekken om geld. Toen we met een van de jongens een gesprekje
aanknoopten waren we gechoqueerd toen hij vertelde dat hij in de
voormiddag naar school gaat. Dit deed ons beseffen dat misschien ook
kinderen van onze klas in de namiddag moeten gaan bedelen.
Weetjes:
- Toen we bij een van de leerkrachten mochten gaan eten schreeuwde haar dochter van ongeveer 1 jaar haar longen uit haar lijf toen ze ons zag… Ze had nog nooit blanken gezien. Even raar voor haar als voor ons…
- Op maandagavond hoorden we in ons tuintje plots een gigantische knal: Gambiaans vuurwerk, een blik gecondenseerde melk op kolen?? Plezier verzekerd toen die gekke blanken in een wup (in onze pyjama) buiten stonden om te kijken wat er gaande was!!
Heel veel liefs!
Herlinde en Bieke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten