Foto's

Vakantie

Donderdag 28 maart:

Vandaag mochten we mee met Diederick, een van de vrijwilligers van vzw Picca, naar het ziekenhuis in Sukuta. Het was een ongelofelijk positieve en tegelijk een ongelofelijk negatieve ervaring. Maar eerst over het ziekenhuis in ’t algemeen.. Het is er vrij proper en degelijk! Uiteraard nog niets vergeleken met wat wij gewoon zijn maar we hadden het erger verwacht. Ze werken niet steriel maar wel proper. Er werkt geen enkele arts maar wel veel verpleegkundigen. Er zijn verschillende ‘afdelingen’. Bij een van de afdelingen zaten er 40 vrouwen buiten op een rij met op hun schoot hun kindje. Aan de lopende band werden de kindjes en moeders gevaccineerd. Wat verder zit iemand die de kindjes weegt. Allemaal zeer positief eigenlijk. De verzorging is gratis. Het ziekenhuis leeft van giften. Er kwam een man binnen die van zijn moto gevallen was en waarvan zijn lip moest genaaid worden. Diederick vertelde ons dat iedereen die in het ziekenhuis werkt mag naaien. Of het allemaal even mooi gedaan wordt, is een andere vraag. Even later reed hij terug weg… op zijn moto.

We hielpen even mee met het wegen van de kindjes tot plots een moeder naar ons toe kwam met een wel heel klein ‘pakketje’ in haar armen… Haar kindje van 2 maand oud woog slechts 1 kilo 900… Meer hoeven we niet te vertellen waarschijnlijk. De blik van dat kind vergeten we nooit. We weten niet of de moeder gewoon geen middelen genoeg heeft om het kind te voeden of wat er precies aan de hand is. Ze heeft pas op dinsdag een afspraak in het grote ziekenhuis in Banjul. We weten niet of het kindje dat wel haalt… De moeder gaf haar kleintje voortdurend kusjes op haar ingevallen wangetje…

Wat later op de dag was het zover. Een vrouw die we ’s morgens ontmoetten zou gaan bevallen. We spoeden ons naar de verloskamer, lees: een stoel zoals bij de tandarts in een veel te drukke kamer. Ze kermde van de pijn, had volledige ontsluiting en haar kindje zou gaan komen. We mochten de volledige bevalling bijwonen. We positioneerden ons wat verder in de kamer om niet in de weg te lopen maar neen hoor! We moesten rond de tafel gaan staan! Enkel Ebrima (verpleegkundige) was actief aanwezig. De andere verpleegkundigen stonden wat verderop te keuvelen. De gordijnen moesten wel zeker toe rond de moeder hoewel ik dat niet goed begreep, gezien we er met 5 rond stonden. Ze passen de regel van privacy van de moeder wel toe he J. Hoeveel personen er dan binnen die gordijnen staan, doet er niet toe! De bevalling verliep vrij vlot. Na zo’n tien minuutjes was haar zoontje er. Hij zal waarschijnlijk naar Diederick worden genaamd (gebeurt vaak in Afrika dat ze hun kindje vernoemen naar iemand die bij de bevalling is) Diede of zoiets. De vader, die over de naam beslist, ging er nog een week over nadenken. Het was gewoon wonderbaarlijk. Na de geboorte wordt het kindje gewogen en dan in de armen gelegd van… de bezoekers! De moeder hoefde het kindje niet te zien of vast te nemen?? De vader kwam er even later bij en ‘controleerde’ zijn zoon even om daarna terug weg te gaan. Tussen de moeder en de vader was er geen contact.

Vrijdag 29 maart

Deze morgen gingen we naar school om de speelplaats te schilderen. We vertrokken vroeg opdat het niet te warm zou worden om te werken. Het begin ging wat moeizaam. Drie vrouwen die zes evenwijdige rechte lijnen moeten maken… We kwamen al snel tot de conclusie dat we geen lat of dergelijke hadden dus gingen op zoek naar iets wat daarvoor kon dienen. Na uitvoerig denkwerk en schitterend teamwork – onder alziend oog van Kebba die er volgens mij veel plezier in had – hadden we dan met touwtjes en plakband toch rechte lijnen gemaakt. Dan beginnen met kleuren spuiten. Het resultaat werd snel mooier en mooier. Ook Modou hielp een handje mee. Kebba bedankte ons voor de moeite en vond het een mooi resultaat. Wijzelf zijn erg tevreden met het resultaat. We heb er foto’s van. (Met dank aan alle mensen die onze benefiet sponsorden waardoor we dit konden doen!)

 

 

 

Vrijdag 15 maart

We sloten de week in schoonheid af. We hebben de indruk dat het echt goed klikt tussen ons en de leerkrachten. Ze staan open voor onze ideeën en vragen er écht naar. Kebba komt vaak filmen als we aan het lesgeven zijn. Hij wil het zich, als we weg zijn, nog kunnen herinneren! De vergadering verliep iets minder ‘plezierig’ dan vorige week J. We maakten afspraken voor de volgende schoolweek. Donderdag gaan we mee oefenen voor Independance Day met een 35tal kinderen van de school. De leerkrachten nemen hun eigen klas voor een dagje weer over. Zaterdag is het dan zover met Independance Day. We kijken er naar uit.

Zondag 17 maart

Toen we vorige woensdag gingen observeren in de Cherno Baba Nursery School, nodigde de directrice ons uit om op zondag, vandaag dus naar de Naming Ceremonie van de baby van haar dochter te komen. Dat deden we met veel plezier. De leerkrachten van onze school waren ook uitgenodigd en gingen met ons mee. We kwamen toe rond 12u en konden nog meegenieten van een ‘ontbijt’. Baobab met couscous. Om 16u kwam het middagmaal. Een heerlijk nieuw Afrikaans gerecht dat we tot nog toe niet kenden. Er was heel veel volk! Ongelofelijk hoe zo’n ceremonie eraan toe gaat. De baby werd ‘Mohammed’ genaamd. Rond 18u keerden we huiswaarts. We hebben veel gelachen en gedanst.

 

Maandag 18 maart

Deze week werken we rond het thema gezondheid. Meer specifiek rond ziekte, ons lichaam en gezonde voeding. We merken dat de kinderen echt weinig begrippen kennen rond het lichaam. Ze missen tussen ‘hand’ en ‘arm’, ‘leg’ en ‘knee’, … Details zoals wenkbrauw of nagel is nog veel te hoog gegrepen. We zoeken dus volop naar manieren/activiteiten om hen iets bij te leren hieromtrent. We maakten een levensgrote voedingsdriehoek. Daar werken we morgen rond. De leerkrachten zijn iedere week laaiend enthousiast over onze themaliederen. We denken eraan om voor ons vertrek een liedbundel aan te leggen van al onze themaliederen. Na de middag gingen we radio’s kopen met de opbrengst van onze benefiet. We willen dat elke klas een radio ter beschikking heeft! Vrijdag zullen we die overhandigen. We kochten ook verf om lijnen op de speelplaats te schilderen. Dat zullen we normaalgezien vrijdag doen na school. We hebben sinds vandaag ons uniform om les te geven. Het is een leuk gevoel om er nu ‘echt’ bij te horen.

 

Dinsdag 19 maart

 Na de pauze volgde ons gezamenlijk toneelstuk op de speelplaats met veel succes. We brachten een verhaal rond tanden poetsen en een bacterie en medicijntje. Zo poogden we de kinderen op een speelse manier wat meer bij te brengen over ziek worden en genezen. We filmden alles. Nadien valt op hoe de kinderen 20 minuten stil kijken naar ons toneel! Zalig.

 

Woensdag 20 maart

Op woensdag 20 maart om 10u30 werden we verwacht om samen met een gids door deze voorziening te wandelen. Deze gids begeleidde ons naar een huisje en gaf daar uitleg over deze ‘village’ en haar werking. SOS Children Village is een internaat voor kinderen van anderhalf jaar tot veertien jaar oud. Het betreft kinderen die wees, mishandeld of heel arm zijn. Deze kinderen worden in een soort leefgroep geplaatst met maximum met tien. In totaal bestaat SOS Children Village uit 98 kinderen. Die leefgroep krijgt een moeder, een vervangmoeder als het ware. De kinderen leven samen in een huisje waar duidelijk aan de basisbehoeften wordt voldaan. De nadruk ligt op het creëren van een warm en liefdevol nest. De kinderen krijgen er kledij, gezonde voeding, kunnen genieten van degelijk onderwijs en de verpleegkundige die daar werkt staat steeds paraat voor de nodige zorgen. Het schooltje bestaat uit 240 kinderen dus er komen ook kinderen van buitenaf. Opvallend was dat de kleuters uit Level 1 zowel Frans als Engels leren. Het zag er allemaal erg degelijk uit. Er waren veel prentenboeken, ramen, verlichting, mooie stoelen en tafels,… De leerkracht was werkblaadjes aan het maken op zijn computer! SOS Children Village is een onderdeel van een veel groter geheel waaronder SOS Clinic, SOS Mother and Childcare, SOS Training center Mother and Adult, …

 

Naar onze mening is deze voorziening gebouwd op stevige fundamenten. Misschien een beetje logisch gezien het feit dat het internationale organisatie is met wereldwijde sponsors. Jammer genoeg kunnen er geen stagiaires aan het werk, anders was het wel een leerrijke omgeving geweest. Het was een unieke ervaringen om deze organisatie eens van binnenuit te bekijken.

Donderdag 21 maart

Vandaag moesten we geen les geven. We gingen mee met een leerkracht naar ‘Bakoteh’ met de 35 kinderen die zaterdag moeten marcheren voor Independance Day. Het was een soort algemene repetitie. We vertrokken om 9u aan school en stapten zo’n 4-tal kilometer in de vlakke zon. Vreemd hoe warm het hier al is zo vroeg in de morgen. We stopten wel af en toe om water voor de kinderen te kopen. Opvallend hoe geen enkel kind begint te klagen hoewel het zweet hen van het hoofd druppelt. Er waren zo’n 15 scholen aanwezig op een gigantisch groot zandplein. Na een kwartiertje startte de parade. We moesten een viertal toeren marcheren. Nadien stonden alle scholen naast elkaar in rijen net zoals we zaterdag zullen moeten doen voor de president. Daarna werden alle liederen gerepeteerd. Elke school zong zijn eigen schoollied en daarna werd het volkslied herhaald. We waren aan de ene kant ontroerd omdat onze kleuters zo flink waren, maar anderzijds ook een beetje ongerust. Het was echt warm, ze hadden zo’n dorst en ze moesten dan plots plassen. We namen ze mee naar de andere kant van het plein waar ze met z’n tienen op een rijtje zaten te plassen in het zand.. En zo ging het maar door.. Tijdens de terugtocht besloot Kebba (headteacher) dan toch maar om Modou te bellen om de kinderen te komen halen met de auto zodat ze die lange tocht niet terug moesten doen. Wij vonden dat een goed idee en waren in ons hoofd al aan het tellen hoeveel keer Modou heen en weer zou moeten rijden om alle kinderen naar school te voeren maar dat bleek niet nodig! Hij stak ze gewoon alle 35! in zijn jeep! Wij gingen te voet terug maar even later kwam Modou ons ook oppikken.

Als we zo op tocht zijn met de kinderen spreken veel mensen ons onderweg aan en vragen of ze hun kind naar onze school mogen brengen. Blijkbaar hebben ze vertrouwen in blanke gezichten. Er lopen ook vaak straatkinderen mee achter onze kinderen. Dat blijft toch wel erg zielig. Net zoals wanneer we toneel spelen op de speelplaats. Ze klimmen bijna over de poort om te kunnen meevolgen. Als je weet dat de kinderen maar 2 dallasi per week moeten betalen (44 dallasi is 1 euro) moeten die ouders toch wel erg arm zijn…

Zaterdag 23 maart

Een onvergetelijke dag, echt waar. We vertrokken deze morgenvroeg, met de bus die ons kwam ophalen, naar het schooltje om de kinderen en de leerkrachten op te halen. Rond 9u vertrokken we richting Banjul met het busje volgeladen. 35 kinderen en 11 leerkrachten. De buschauffeur reed nogal ‘gevaarlijk’ waardoor ons hart meerdere malen bijna stil stond! Maar dat stond het enthousiasme van de kinderen en de leerkrachten zeker niet in de weg! Aangekomen in Banjul werden we uit het busje geladen en moesten we nog een kilometer of twee aanschuiven. Zo’n twee uur lang schoven we beetje bij beetje op. De kinderen kwamen logischerwijs snel vragen om eten en drinken en werden wat verveeld door het lange wachten. Na een eind aanschuiven zagen we nog een mooi staaltje van een echte Afrikaanse discussie. Een andere school wilde ons niet doorlaten in de rij. Het scheelde geen haar of ze trokken elkaars pruik af.

Miss Colley, een echte koppigaard, gaf niet af en wilde voor deze school kruipen. Onze kinderen moesten dus razendsnel wandelen en werden net niet verpletterd. Ook de school naast ons deed dit. Het leek dus op een race. We waren echt beschaamd. De politie moest net niet tussenkomen. Uiteindelijk waren wij verloren J. Dit heet dan ‘Solidarity March’…  Uiteindelijk kwamen we goed en wel aan op het plein en mochten we marcheren en zingen. Heel fijn. We vermoeden dat onze school er wat uitsprong door ons enthousiasme. In principe mocht er niet gezongen worden tussen het marcheren J. Na een halfuurtje optreden keerden we terug naar school. Rond 13u30 kwamen we toe en aten allemaal samen heerlijke Chicken Yassa. Rond 14u30 gingen de kinderen naar huis en wij ook. Eerste werk.. de douche in!

Liedjes:

Thema colours:

Op melodie van ‘Colour dance – Patty chukla’

‘Colours, colours, everywhere

Colours, colours, here en there
Colours, colours, that I see
Colours, colours on you and me’

Refr. Dance, dance, dance, dance, all the colours everywhere (2x)

 

Thema feelings:

Op melodie van ‘Umama Nothata’

 

‘I’m happy today-day, I’m happy today’day, I’m happy today’day, be happy with me.
I’m sad today-day, I’m sad today’day, I’m sad today’day, be sad with me.
I’m scared today-day, I’m scared today’day, I’m scared today’day, be scared with me.
I’m angry today-day, I’m angry today’day, I’m angry today’day, be angry with me.’

Thema: Health

Op melodie van ‘En de boom staat op de bergen’

Refr:

‘I’m happy with my body, jipiejajeej, I smell, I taste, I see, I hear, wonderfull thing.

See how I jump, I jump so high, I jump so high, I jump very high, I jump till I can touch the sky
and I jump, and I jump, and I jump,….
See how I clap, I clap so loud, I clap so loud, I clap very loud, I clap so you can hear me all,
and I clap, and I clap, and I clap,…
See how I shake, I shake so nice, I shake so nice, I shake very nice, I shake till I can touch my friend
and I shake, and I shake, and I shake, and I shake,….

 Goodmorning song:

Op melodie van ‘happy birthday to you’
Goodmorning to you, goodmorning to you,
Goodmorning dear children, goodmorning to you.
Goodmorning to you, goodmorning to you,
Our day is beginning, there’s so much to do!

 

Dagenlied

Sunday, Monday, Tuesday, Wednesday, Thursday, Friday and Saturday.

Seven days are in one week, clap your hands and wave to me.
Sunday, Monday, Tuesday, Wednesday, Thursday, Friday and Saturday.

Nu start de vakantie voor ons tot en met 15 april. Onze blogberichten zullen tot dan misschien wat schaarser zijn.

 

 

Bericht uit Gambia!

Vrijdag 8 maart:

De vergadering was anders dan anders in die zin dat er slechts 5 minuten effectief vergaderd werd. De overige 45 minuten werd er gezongen en gedanst J. Zalig toch! De vergadering ging nog even over Independance Day en over Common Welth Day. Wat Common Welth Day precies inhoudt weten we nog niet. Dat zullen we maandag zien want dat wordt maandag gevierd. Wat we wel al weten is dat de kinderen eten mogen meebrengen en allemaal Afrikaans gekleed moeten zijn. Wij worden ook verwacht Afrikaans gekleed te zijn dus de teachers zullen ons helpen met de nodige attributen J. Onze tweede leuke schoolweek zit erop!

 

Maandag 9 maart:

Een onvergetelijke feestdag die we met de hele school gevierd hebben. We waren om 8u op school om de kinderen te onthalen. We waren volledig opgekleed in een Afrikaans kleed dat we van de leerkrachten kregen. Het voelde heerlijk om er voor een dagje écht bij te horen! De kinderen moesten hun schooluniform niet aandoen en mochten ook Afrikaanse kledij aandoen. Ze waren prachtig! Op de speelplaats werd er gezongen en gedanst samen met de muzikanten. Rond 10u trokken we op tocht van de ene ‘compound’ naar de andere. In een compound leven verschillende familieleden samen in verschillende huisjes die verbonden zijn met een binnenplein waar geleefd wordt. Er werd gezongen tijdens de stoet en zo werd geld verzameld bij de ouders van de kinderen ten voordele van het schooltje. Met de opbrengst zal schoolmateriaal aangekocht worden zoals potloden, stiften, …

De idee achter deze feestdag is de samenhorigheid en verbondenheid tussen mensen uit verschillende werelddelen. Of je nu groot, klein, zwart of blank bent… iedereen is gelijk. Het was een lastige tocht voor de kinderen, wijzelf hadden het ook een beetje zwaar. We zijn die warmte toch niet echt gewoon. De tocht duurde zo’n 2 uur in de blakende zon. Onderweg kochten we water voor de kinderen die na een uur écht grote dorst hadden. Misschien een aandachtspuntje voor volgende jaar? We kunnen dat vrijdag eens aankaarten op de vergadering. Misschien kan ieder kind een drinkbeker meenemen op tocht.

Rond 12u kwamen we terug aan op school. Daar aten we allemaal samen. De kinderen brachten voor een keertje eten mee naar school. Echt een heel mooi moment! Daarna gingen de kinderen naar huis. De leerkrachten gingen nog mee naar onze compound waar we rond 5u nog pannenkoeken voor hen bakten als afsluiter van een hele mooie dag.

Dinsdag 12 maart

Start van het thema dieren. In level 1 voel je erg goed dat de kinderen de Engelse benaming van de dieren niet kunnen. In hogere levels kennen ze de dieren al beter alsook hun kenmerken. Vandaag spitsten we ons toe op hond en kat. We leerden voor het eerst een versje aan en opnieuw een gemeenschappelijk themalied. We hadden de indruk dat de kinderen het niet gewoon waren om een versje aan te leren maar het had wel veel succes. We leerden aan door middel van een spel waardoor de kinderen er snel weg mee waren. Het themalied is erg grappig omdat we werken met de dierengeluiden. Het is hartverwarmend om de kinderen op de speelplaats spontaan de vorige themaliederen te horen zingen. We genieten echt met volle teugen van het lesgeven. De kinderen kennen ons al goed en wij hen. We beginnen stilletjes aan te beseffen dat het afscheid misschien toch niet zo makkelijk zal zijn…

Woensdag 13 maart

Op woensdag gingen we op bezoek naar een schooltje dat sinds 1990 werd opgericht door een dame die nu nog steeds de directeur is van de school. Aanvankelijk had ze 1 klas met 12 leerlingen met bijzonder weinig materiaal waarbij ze zelf toegaf dat de lessen ‘boring’ waren. Later kreeg ze hulp om effectief een school te bouwen. Ze koos voor deze concrete hulp in plaats van een financiële gift want ze is er zich van bewust dat geld snel ‘verdwijnt’. Geleidelijk aan groeide het schooltje, zonder grote sponsorhulp, uit tot een school van 132 leerlingen in een degelijk schoolgebouw.

 

De school bestaat uit 4 klassen van maximum 36 leerlingen per klas. Ze probeert de klassen in te delen volgens leeftijd maar soms moet ze wel uitzonderingen maken wanneer een kind bijvoorbeeld pas op zijn zesde voor de eerste keer naar school komt. Kinderen blijven in principe niet zitten tenzij ze de leeftijd nog niet bereikt hebben om naar de ‘Primary School’ te gaan. Na de school wordt in principe geen bijles gegeven maar kinderen met leerproblemen kunnen wel extra oefening krijgen tijdens de pauze.

 

De school heeft slechts tweemaal studenten op bezoek gehad die daar hun stage kwamen doen. Deze ervaring beviel zowel haar als de studenten zeer positief. Daarom zou ze in de toekomst graag scholen vinden in België waarmee ze kan samenwerken. De school leeft van het inschrijvingsgeld dat 2400 dallasi (54 euro) bedraagt. Helaas is dit voor veel kinderen in de buurt een niet haalbaar bedrag en daardoor vallen die gezinnen uit de boot. Het inschrijvingsgeld is ook goed voor 2 schooluniformen en 1 sportoutfit. Het lijkt alsof ze zeer bewust met dit geld omgaan en het besteden aan degelijk materiaal.

 

We vroegen de directeur hoe ze dacht over straffen en belonen. Ze straffen de kinderen door ze op hun knieën op de grond te laten zitten met hun gezicht naar de muur en hun handen boven hun hoofd. Kinderen die echt moeilijk gedrag vertonen moeten soms even nablijven met een leerkracht. Belonen doen ze door positieve bevestiging aan de hand van een klapliedje of soms krijgen ze een kleine beloning in de vorm van een ‘prulletje’.

 

We vroegen de directeur hoe ze dacht over creatieve lessen. Het leek alsof ze hier echt voor openstond. Ze zei wel dat ze niet altijd voldoende materiaal heeft zoals verf en dergelijke maar ze doen hun best. Ze toonde haar materiaalkast en daar lagen scharen in, wat kleurpotloden, plasticine en verf die ze van toeristen kregen.

 

We vroegen ook of het mogelijk was om kinderen met een beperking op te nemen in de school. Ze zei dat ze dit niet deden omdat er een speciale school is voor kinderen met een beperking. Het leek niet alsof ze dit niet wou maar eerder dat ze geen specifiek materiaal hebben voor deze doelgroep.

Donderdag 14 maart

Een rustige dag op school. Bieke en ik besloten om onze bewegingsopvoeding eens samen te organiseren. Aan de hand van leuke bewegingsspelletjes hielden we een klasstrijd. Het was eens iets totaal anders voor de kinderen en de leerkrachten. Het blijft wel erg lastig om in dergelijke hitte les te geven en zeker voor de kinderen die erin moeten sporten. Verder niets speciaals!

It's nice to be nice - Yeah man

Onze tweede schoolweek zit erop! Vorige vrijdag drukte Kebba ons een hart onder de riem door uit te drukken hoe gelukkig hij is met onze komst. Hij bedankte ons voor onze inspanning. Als dat geen mooie afsluiter was van onze eerste lesweek!

Zaterdag 2 maart:

Op zaterdag 2 maart gingen we mee met Miss Baldeh, een van de leerkrachten, naar een bijeenkomst voor ‘headteachers’ van verschillende kleuterscholen.

De school waar de vergadering zou plaatsvinden was in Serrekunda. We zagen enkele gelijkenissen met onze school zoals de posters met het alfabet, dieren, cijfers, liedjes,… We zaten in een van de klaslokalen en mochten plaatsnemen op de bankjes van de kinderen. Doordat wij als het ware de plaats van de kleuters innamen merkten we een aantal zaken op zoals het feit dat sommigen in de zon zaten en er regelmatig vliegen op je komen zitten doordat de school open ramen heeft. Met deze omstandigheden hoeven we, voor onze kleuters in België, geen rekening te houden.

Twee directeurs zaten vooraan in het klaslokaal en namen de leiding over het gebeuren. De vergadering startte pas om 16u40 in plaats van 16u. We moesten aftekenen op een lijst voor aanwezigheid. Ze startten met het overlopen van enkele agendapunten allemaal met betrekking tot Independance Day.

De vergadering verliep nogal luid en chaotisch! Ze onderbraken elkaar vaak maar ze leken zich daar niet aan te storen. Op het einde vroeg een van de directeurs toch om het wat rustiger aan te doen. Het was zeer moeilijk om de vergadering in detail te volgen omdat het Engels van de directeur die het woord nam erg onduidelijk was voor ons. Daardoor hebben we misschien niet alles helemaal kunnen volgen. Bovendien praatten ze allemaal ook erg snel.

We waren positief verrast over het feit dat ergens wel structuur en organisatie in hun schoolsysteem zit. Ze maakten afspraken voor een volgende vergadering, ze hadden een aftekenlijst en de meesten waren aanwezig. Het viel op dat veel van de directeurs nog erg jong waren! Dat zie je in België minder vaak, heb ik de indruk, omdat je je precies eerst moet bewijzen en opgroeien alvorens je een dergelijke functie mag opnemen.

Inhoudelijk waren we verrast dat een groot deel van de vergadering ging naar de discussie over het al dan niet steunen/volgen van de president of niet. Stel je voor dat wij in België tijdens vergaderingen discussiëren over de Koning. Je voelt heel sterk dat dit onderwerp hier leeft. De directeur vatte uiteindelijk als volgt samen: ‘Jammeh is nu eenmaal onze president. We kunnen hem maar beter steunen en volgen. Enkel zo kunnen we hulp krijgen voor het onderwijs en worden we er alleen maar beter van.’ Over zijn vele vreemde standpunten werd met geen woord gerept!

Week 2: Thema gevoelens

Maandag 4 maart:

We startten de week met een nieuwe sketch rond Sid en Gigi. Zo leiden we het nieuwe thema feestelijk in. Gigi (de giraf) was heel erg gelukkig die dag. Vrijdag is het namelijk zijn verjaardag en daar kijkt hij enorm naar uit. Dit gelukkige gevoel (happy!) trokken we door naar onze activiteiten. We voelen dat de kinderen onze manier van lesgeven stilletjes aan beginnen begrijpen en appreciëren. Ook wij leren de kinderen beter kennen en dat vergemakkelijkt de omgang en het lesgeven ondanks de grote taalkloof.

Dinsdag 5 maart:

Dinsdag konden de kinderen experimenteren met verschillende verftechnieken in de creative room. Ze konden stempelen met wattenstaafjes en bladeren. Ze maakten afdrukken van zeepbellen en bliezen verf op een blaadje. Er was een erg grote betrokkenheid en inzet. We kochten schorten aan om te gebruiken in de creative room, ze hadden er maar 5. Nu heeft ieder kind er eentje.

We introduceerden werkblaadjes hoewel we ervan overtuigd zijn dat dit op lange termijn waarschijnlijk niet zal doorgaan. Maar het is een creatieve, doelgerichte en speelse manier waar kinderen plezier aan beleven en het laat toe om de kinderen hun evolutie in kennis en vaardigheden op te volgen.

Woensdag 6 maart:

Op woensdag gingen we observeren in de veelbesproken ‘Swallow-school’. We werden er zeer vriendelijk onthaald door de verschillende leerkrachten en er waren ook 15 Belgische studenten aanwezig. Dat maakte het bezoek erg leerrijk. We wisselden wat ervaringen uit en zagen heel wat verschillen. Het leek alsof de school meer ‘financiële mogelijkheden’ had. De school is veel groter doordat dit een nursery en een primary school is. De kinderen kunnen er blijven eten op school. Er is een grote speelplaats met leuk materiaal. Echt een interessante ervaring dus. Alleen jammer van een vervelend misverstand met een van de medewerkers van de organisatie uit België. Ze dacht dat we er zomaar binnenvielen hoewel wij meerdere pogingen hadden ondernomen om contact met hen op te nemen. Haar Afrikaanse collega’s hadden hier schijnbaar geen enkel probleem mee, integendeel we waren erg welkom. Vreemd om plots ergens niet meer welkom te zijn. Na dit bezoek gingen we nog langs in een nursery school niet ver daarvandaan. Deze vertoonde meer gelijkenis met onze school alleen de speelplaats was ook groter en in zand. Jammer dat onze speelplaats in steen is. De klas voor de allerkleinsten bevatte ook meer speelmateriaal dan wij in onze school hebben.

Donderdag 7 maart:

We brachten opnieuw een toneel op speelplaats waar vooral mimiek aan bod kwam. Dit werkt echt. De kinderen begrijpen de essentie van het verhaal. Ze hebben er écht plezier in! Dit proberen we in elk thema door te trekken. Het is voor ons ook een plezier om les te geven al vraagt het heel veel energie.

Dit halfuurtje buiten wekt ook de concentratie van de kinderen in de hand. We werken goed samen met de leerkrachten. Ze nemen kopietjes van onze werkblaadje, vragen naar onze mening, … Zoals eerder gezegd, we leren van elkaar...

Groetjes, 

Herlinde en Bieke 

 

Onze tweede schoolweek zit erop! Vorige vrijdag drukte Kebba ons een hart onder de riem door uit te drukken hoe gelukkig hij is met onze komst. Hij bedankte ons voor onze inspanning. Als dat geen mooie afsluiter was van onze eerste lesweek!

 

Zaterdag 2 maart:

Op zaterdag 2 maart gingen we mee met Miss Baldeh, een van de leerkrachten, naar een bijeenkomst voor ‘headteachers’ van verschillende kleuterscholen.

 

De school waar de vergadering zou plaatsvinden was in Serrekunda. We zagen enkele gelijkenissen met onze school zoals de posters met het alfabet, dieren, cijfers, liedjes,… We zaten in een van de klaslokalen en mochten plaatsnemen op de bankjes van de kinderen. Doordat wij als het ware de plaats van de kleuters innamen merkten we een aantal zaken op zoals het feit dat sommigen in de zon zaten en er regelmatig vliegen op je komen zitten doordat de school open ramen heeft. Met deze omstandigheden hoeven we, voor onze kleuters in België, geen rekening te houden.

 

Twee directeurs zaten vooraan in het klaslokaal en namen de leiding over het gebeuren. De vergadering startte pas om 16u40 in plaats van 16u. We moesten aftekenen op een lijst voor aanwezigheid. Ze startten met het overlopen van enkele agendapunten allemaal met betrekking tot Independance Day.

 

De vergadering verliep nogal luid en chaotisch! Ze onderbraken elkaar vaak maar ze leken zich daar niet aan te storen. Op het einde vroeg een van de directeurs toch om het wat rustiger aan te doen. Het was zeer moeilijk om de vergadering in detail te volgen omdat het Engels van de directeur die het woord nam erg onduidelijk was voor ons. Daardoor hebben we misschien niet alles helemaal kunnen volgen. Bovendien praatten ze allemaal ook erg snel.

 

We waren positief verrast over het feit dat ergens wel structuur en organisatie in hun schoolsysteem zit. Ze maakten afspraken voor een volgende vergadering, ze hadden een aftekenlijst en de meesten waren aanwezig. Het viel op dat veel van de directeurs nog erg jong waren! Dat zie je in België minder vaak, heb ik de indruk, omdat je je precies eerst moet bewijzen en opgroeien alvorens je een dergelijke functie mag opnemen.

 

Inhoudelijk waren we verrast dat een groot deel van de vergadering ging naar de discussie over het al dan niet steunen/volgen van de president of niet. Stel je voor dat wij in België tijdens vergaderingen discussiëren over de Koning. Je voelt heel sterk dat dit onderwerp hier leeft. De directeur vatte uiteindelijk als volgt samen: ‘Jammeh is nu eenmaal onze president. We kunnen hem maar beter steunen en volgen. Enkel zo kunnen we hulp krijgen voor het onderwijs en worden we er alleen maar beter van.’ Over zijn vele vreemde standpunten werd met geen woord gerept!

 

 

 

Week 2: Thema gevoelens

 

Maandag 4 maart:

We startten de week met een nieuwe sketch rond Sid en Gigi. Zo leiden we het nieuwe thema feestelijk in. Gigi (de giraf) was heel erg gelukkig die dag. Vrijdag is het namelijk zijn verjaardag en daar kijkt hij enorm naar uit. Dit gelukkige gevoel (happy!) trokken we door naar onze activiteiten. We voelen dat de kinderen onze manier van lesgeven stilletjes aan beginnen begrijpen en appreciëren. Ook wij leren de kinderen beter kennen en dat vergemakkelijkt de omgang en het lesgeven ondanks de grote taalkloof.

 

Dinsdag 5 maart:

Dinsdag konden de kinderen experimenteren met verschillende verftechnieken in de creative room. Ze konden stempelen met wattenstaafjes en bladeren. Ze maakten afdrukken van zeepbellen en bliezen verf op een blaadje. Er was een erg grote betrokkenheid en inzet. We kochten schorten aan om te gebruiken in de creative room, ze hadden er maar 5. Nu heeft ieder kind er eentje.

We introduceerden werkblaadjes hoewel we ervan overtuigd zijn dat dit op lange termijn waarschijnlijk niet zal doorgaan. Maar het is een creatieve, doelgerichte en speelse manier waar kinderen plezier aan beleven en het laat toe om de kinderen hun evolutie in kennis en vaardigheden op te volgen.

 

Woensdag 6 maart:

Op woensdag gingen we observeren in de veelbesproken ‘Swallow-school’. We werden er zeer vriendelijk onthaald door de verschillende leerkrachten en er waren ook 15 Belgische studenten aanwezig. Dat maakte het bezoek erg leerrijk. We wisselden wat ervaringen uit en zagen heel wat verschillen. Het leek alsof de school meer ‘financiële mogelijkheden’ had. De school is veel groter doordat dit een nursery en een primary school is. De kinderen kunnen er blijven eten op school. Er is een grote speelplaats met leuk materiaal. Echt een interessante ervaring dus. Alleen jammer van een vervelend misverstand met een van de medewerkers van de organisatie uit België. Ze dacht dat we er zomaar binnenvielen hoewel wij meerdere pogingen hadden ondernomen om contact met hen op te nemen. Haar Afrikaanse collega’s hadden hier schijnbaar geen enkel probleem mee, integendeel we waren erg welkom. Vreemd om plots ergens niet meer welkom te zijn. Na dit bezoek gingen we nog langs in een nursery school niet ver daarvandaan. Deze vertoonde meer gelijkenis met onze school alleen de speelplaats was ook groter en in zand. Jammer dat onze speelplaats in steen is. De klas voor de allerkleinsten bevatte ook meer speelmateriaal dan wij in onze school hebben.

 

Donderdag 7 maart:

We brachten opnieuw een toneel op speelplaats waar vooral mimiek aan bod kwam. Dit werkt echt. De kinderen begrijpen de essentie van het verhaal. Ze hebben er écht plezier in! Dit proberen we in elk thema door te trekken. Het is voor ons ook een plezier om les te geven al vraagt het heel veel energie.

Dit halfuurtje buiten wekt ook de concentratie van de kinderen in de hand. We werken goed samen met de leerkrachten. Ze nemen kopietjes van onze werkblaadje, vragen naar onze mening, … Zoals eerder gezegd, we leren van elkaar.

 

Liefs Herlinde en Bieke