Gambia, the smiling coast of Africa!
De eerste week vloog voorbij! Er kroop
heel veel tijd in kleine dingen zoals een goede supermarkt vinden, een goedkope
internetverbinding aanschaffen, verplaatsingen meestal te voet, … Nu zijn we op
het punt gekomen dat we onze draai stilaan vinden. We koken al wat
gevarieerder, vinden sneller oplossingen voor praktische problemen zoals kuisen
zonder kuisgerief en beginnen onze weg en de mensen uit de buurt te kennen.
Vorige week hadden we een eerste
vergadering met het lerarenteam van het schooltje. De vergadering was gepland
van 12 tot 12u30. We kwamen om 13u45 buiten J. Er hing heel veel tijd naar onze verwelkoming. Iedere leerkracht
moest een woordje zeggen en daarna kwam de ‘headteacher Kebba’ aan het woord. Highly welcome, thanks to
God, one big Gambian family, learn from each other, … waren zaken die vaak
terug kwamen. Daarna volgde een Islamitisch gebed en
een Christelijk gebed waarbij we werden uitgenodigd om deel te nemen. Na het
gebed volgden de praktische zaken omtrent het lesgeven. We spraken af dat we
vanaf dinsdag zouden gaan observeren. Maandag was het Independence Day en was
er geen school. We werden wel uitgenodigd om samen met de leerkrachten naar de
stoet te gaan kijken in Banjul, de hoofdstad van Gambia. Daarna aten we samen
onze eerste Afrikaanse maaltijd bij Modou thuis. Volgende week zullen we ook eens
samen koken. Ze zullen ons de kneepjes van het vak leren ;). Vanaf dan kunnen
we wat meer eten dan rijst met groenten en tapalapa ;) want tot daar reikt onze
kennis voorlopig. Na een week observeren vliegen we erin.
We moeten een aantal praktische zaken in
acht nemen als we lesgeven zoals het invullen van het aanwezigheidsregister
voor de leerkrachten en het notitieboek voor voorstellen, bedenkingen of
problemen. Daarnaast spoorden ze er zeer sterk op aan dat we zouden leren van
elkaar. Wij geven aan hen en krijgen terug. Zij geven aan ons en wij geven
terug. Na de vergadering hadden we allemaal een zwaar hoofd. De vergadering
verliep nét iets chaotischer en luider als wij gewoon zijn.
We vroegen Modou meer informatie rond het
bidden in Gambia. Iedere morgen worden we om 6u30 gewekt door het gebed vanuit
de Moskee. Een soort repetitieve klaagzang, aanvankelijk een beetje
beangstigend zelf. Nu zijn we dat al gewoon. Normaal bidden ze 5x per dag maar
Modou wist ons te vertellen dat ze die momenten toch niet zo nauw nemen.
Onlangs waren we in de buurt van de Moskee toen het gebed terug werd
afgekondigd en het leven op straat ging gewoon ongestoord verder.
Vorige zondag kuisten we ons huisje en deden we de was. Na
een hele dag wassen hingen onze kleren aan de waslijn. We hielden er rugpijn en
pijnlijke handen aan over. Maar het was een toffe ervaring. Respect voor de
vrouwen die hier de was van Modou en zijn gezin komen doen. Die staan een hele
dag voorovergebogen over een teil in de vlakke zon! Streiken doen ze met een
vorm (zoals een strijkijzer maar dan volledig uit ijzer) die ze vullen met
kolen. Terwijl wij aan het wassen waren kwam een priester thuis bij Modou om te
bidden met de kinderen en een aantal kinderen uit de buurt. De kinderen moesten
voortdurend gebeden herhalen en opzeggen van 9 tot 12u! Als ze fouten maakten
werden ze met een stok op de vingers geslagen…
Zondagavond speelden we spelletjes met de kinderen van Modou.
Ongelofelijk hoe die na verloop van tijd komen knuffelen! Hun lach is ook
ontzettend aanstekelijk! Hun engels is niet zo uitmuntend. Lamin is 7 en
begrijpt erg weinig, Caddy is 11 en kan een eenvoudig gesprek voeren. Het viel
ons op dat de kinderen heel erg schrokken als ze een ‘fout’ maakten tijdens het
spel of als ze het spel verloren!? Misschien leren we hier meer uit tijdens
onze observaties.
Op maandag was het Independence Day. De ‘teachers’ hadden ons
uitgenodigd om met hen mee te gaan. De ceremonie vond plaats in de hoofdstad
Banjul. Die was niet zo spectulair, integendeel, erg slechte wegen en veel
armoede en niet zo groot als verwacht. De ceremonie was wel erg spectaculair.
We kwamen toe rond 9u30. Op dat moment was er al zo’n 600 man allemaal in de
vlakke zon op de tribunes klaar om de president te begroeten. De president kwam
rond 12u30 toe! De president van o.a. Senegal was er ook. We starten ook op de
tribunes maar na een uur bakken in de zon besloten de teachers om ons een
andere plek te geven. ‘Wij hadden het volgens hen te warm’ J. We schoven tribune per tribune op tot we op
de vipplaatsen onder een tent zaten op de tweede rij vlakbij de plaats waar de
president zou komen en de parades zouden plaatsvinden.We vermoeden dat onze
blanke kleur ons hierbij hielp. Modou vertelde ons dat enkel diegene die er
‘civilized’ uitzagen op die plaatsen mochten zitten. Het marcheren was echt
imposant. Dit marcheren zullen we later nog doen met onze kleuters ergens in
maart! Het leger-security-navie-… stonden uren opgesteld (stokstijf) in het
midden van het plein. Er werden er zo’n 5 afgevoerd. De overige 550 hielden
stand. Respect!
Het contact met de leerkrachten verliep erg goed. We leerden hen wat
beter kennen. Na de ceremonie gingen we allen samen bij Modou Afrikaans eten
uit één kom én met onze handen! Daarna speelden we samen een spel. Het kon niet
op want daarna gingen we nog samen naar het strand waar we veel tijd hadden om
te babbelen en elkaar beter te leren kennen. We kijken er echt naar uit om
samen te werken. Tot slot van deze mooie dag verzekerden ze ons nog dat we
steeds beroep op hen mogen doen. Zowel voor schoolse zaken als voor goedkope
markten bezoeken, culturele uitstappen, eten bij hen thuis,…
Op donderdagavond werden we uitgenodigd bij Fatoumata,een van de
leerkrachten. Een vrouw uit haar buurt gingen trouwen en wij mochten met haar
mee de ceremonie bijwonen. Om 17u verzamelden we aan het schooltje en we werden
daar door opgewacht. Ze nam ons mee naar haar thuis. Daar leerden we haar hele
familie kennen en de wijze waarop ze daar samen leven. Rond 19u gingen we naar
de ceremonie die er wat anders dan anders aan toe ging omdat de moeder van de
bruid recentelijk overleden is. Uit respect vieren ze wat soberder. De bruid
kwam pas om 20 aan. Daarna werden we opnieuw uitgenodigd bij deleerkacht thuis
waar we een volledige Afrikaanse maaltijd aangeboden kregen. We aten allevijf
opnieuw uit een kom. We beginnen het stilaan gewoon te vinden!
Onze eerste observatiedagen op school hebben bij ons een diepe indruk
nagelaten. Het verschil in onderwijs is gigantisch. Ondanks het feit dat we op
voorhand een vrij goed beeld hadden van de klasinrichting en de werking van het
schooltje was het een grote brok om te verwerken. Hieronder sommen we een
aantal zaken op die ons echt bijbleven waar het verschil echt duidelijk is:
- Onthaal: Er is een
onthaalmoment waarbij slechts een element aan bod komt namelijk het
benoemen van de dag. Dit benoemen gebeurt door de juf. De kinderen
herhalen.
- De kinderen werken
in klas gedurende 2 uur aan een stuk rond 1 onderwerp. De lesinhoud rond
dit ene onderwerp is gebaseerd op nazeggen en herhalen. De kinderen
dreunen de leerstof af en hebben de leerstof niet mee (op enkele
uitzonderingen na.) ‘This is colour blue, what colour is this?’
(Teacher)’This is colour blue (children). Dit
doen ze en aantal minuten lang tot ze overgaan naar een ander kleur.
Hetzelfde principe wordt gehanteerd bij cijfers, vormen en letters. Je
voelt heel duidelijk dat de concentratie enorm daalt en de kinderen niet
betrokken en geboeid zijn.
- Op
woensdagvoormiddag werkte level 1 in de Holistic room. Deze hoekenklas
lijkt erg op de hoekenklas van bij ons. Er is voldoende en leerzaam
materiaal aanwezig. Jammer genoeg moesten we constateren dat het materiaal
niet steeds gebruikt wordt zoals aangewezen. Misschien moeten we de
spelletjes die het minst gekend zijn vaak spelen met de kinderen opdat ook
de leerkrachten de spelregels leren kennen.
- Het
begrip speeltijd kan je hier niet letterlijk nemen, noem het eerder een
pauze. De kinderen eten een tussendoortje en drinken iets terwijl ze
gevraagd worden om neer te zitten op de speelplaats. Na een tiental
minuten mogen de kinderen in principe spelen. De kleine ruimte van de
speelplaats en het ontbreken van speelprikkels zorgt ervoor dat dit chaotisch
verloopt. Veel kinderen vechten, vallen of zitten doelloos op de grond. De
speeltijd duurt bovendien 40 minuten. Misschien kunnen we enkele
bewegingsspelletjes aanbrengen in kleine groepjes.
- We
vermoeden dat de leerkrachten hun klas af en toe eens een tijd alleen
laten. Op zich bestaat het gevaar niet dat de kinderen zouden weglopen of
dergelijke maar het is verloren tijd om de kinderen te stimuleren.
- Zelfredzaamheid
en zelfstandigheid: In principe wordt bijna alles hen uit handen genomen.
De leerkracht zegt voor, toont voor, … Kinderen worden zelden echt
aangezet tot nadenken. Als ze dan een test moeten afleggen falen ze de
test. Slechts 6 van de 29 kinderen halen de helft van de punten. Als ze
dan tijdens een oefening toch aan het denken gezet worden doen ze dit kind
per kind en verloopt dit tergend langzaam. Zo mocht een kind met het
cijfer 6 in zijn handen naar voor komen en dat cijfer aanduiden op het
bord. En dat zo’n 35 kinderen lang!
Hieronder sommen we
een aantal zaken op die we heel aangenaam vonden:
·
De juffen die wij
hadden waren heel lief en betrokken met de kinderen. Ze waren enthousiast en
stonden echt voor de klas. Ze hadden plezier in wat ze deden. Ze willen de
kinderen echt iets bijleren, of dit nu op de juiste manier gebeurt, tot daar
aan toe.
·
Bijna alle
leerkrachten waren aanwezig op de speelplaats gedurende de speeltijd. Mister
Tourray controleert de kinderen op verwondingen en verzorgt ze nadien ook. De
kuisvrouw is steeds in de buurt om de kinderen tijdens de lessen te begeleiden
op de toiletten en hun handen te leren wassen. Misschien kunnen we dit nog
doortrekken naar de week waar we rond hygiëne en gezondheid zullen werken. Dokter
Ibrahim haalt af en toe kinderen uit de klas om ze te verzorgen.
·
We zullen elke
vrijdag na school een korte ‘workshop’ geven over eerste hulp bij ongevallen.
Dit op vraag van de leerkrachten!! Ze willen echt meer bijleren hieromtrent.
·
We vinden het
belangrijk voor een goede communicatie en werking van de school dat er op
vrijdag steeds een vergadering plaatsvindt.
·
De leerkrachten
zijn écht blij met onze komst. Ze blijven benadrukken dat we kunnen leren van
elkaar.
·
We draaien al goed
mee in het systeem van de school en hebben elk 2 dagen in de week de taak om
alle kinderen toe te spreken en zijn verantwoordelijk voor het toezicht op de
speelplaats.
·
We kregen allemaal
een klas en een mentor aangewezen. Het contact verloopt zeer goed.
Ondanks het feit dat we hierboven een
aantal verschillen hebben benadrukt en hierdoor misschien wat onthutst zijn
willen we hen met respect benaderen en kijken we uit naar onze samenwerking.
Bovendien zagen we ook in dat we het onderwijs in België en het onderwijs in
Afrika niet zomaar mogen vergelijken. De leerkrachten hier hebben een totaal
andere levensbeschouwelijke achtergrond, wonen in hutten zonder elektriciteit
en stromend water, hebben een totaal andere opleiding gekregen, … enzovoort. We
kunnen niet verwachten dat we dan het onderwijs vanuit België hier zullen zien.
Kleine aanpassingen die we reeds
deden/zullen doen:
- Meerdere
puzzels in 1 doos per puzzel een kenteken geven.
- Posters
maken voor in de klas met daarop kleuren , vormen, fruitsoorten en dieren
vanuit de streek.
- Een
onderverdeling maken voor de EHBO-koffer waardoor het overzichtelijk wordt.
- Het
voorstellen van de thema’s die we de komende weken zullen uitwerken zijn
goedgekeurd.
- Speeltijd
splitsen in twee periodes waardoor minder kinderen op de speelplaats?
Groetjes
Bieke en Herlinde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten