zondag 5 mei 2013

Laatste bericht uit Gambia!


Week 6: Thema ‘Feest’

Maandag 29 april:
Deze week willen we het eens helemaal anders aanpakken omdat het onze laatste lesweek is. We werken het thema feest uit! We deelden de dagen in verschillende sub thema’s in. Vandaag was de creatieve dag. In de voormiddag bereidden we het ‘dansje’ voor dat we vrijdag met onze klas op het schoolfeest zullen opvoeren. Iedere klas zal iets voorbereiden en ook de leerkrachten en wijzelf zullen een ‘act’ doen. Na de pauze werkten we opnieuw met een doorschuifsysteem. In Herlinde haar klas kwamen de kinderen een halfuurtje vlaggetjes knippen en versieren, bij Bieke gingen ze de Picca letters versieren om die op de speelplaats uit te hangen tijdens het feest en bij Lutziana konden ze hun eigen kroontje versieren! Het laatste halfuurtje besteden we aan het opruimen van de klassen. De kinderen werkten vlot mee en ze herkenden het systeem van doorschuiven van klas naar klas. We hebben de indruk dat ze dit fijn vinden. Organisatorisch ging het ook vlotter omdat we een beter doorschuifsysteem gevonden hadden. Het zat logischer ineen waardoor er minder opstopping was. De leerkrachten waren erg geboeid en gingen van klas tot klas kijken naar de verschillende activiteiten. We voelen sterk dat ze niet teveel willen denken aan ons vertrek en de sfeer was vandaag wat somberder dan anders. Het was minder ‘Afrikaans’…

Het was een drukke dag in die zin dat de leerkrachten nog snel van alles willen weten en vragen vooraleer we weg zijn. We maken nog een aantal posters voor in Miss Baldeh haar klas en we zullen een cd branden met de liedjes die we gemaakt/gezongen hebben.

Dinsdag 30 april:
Game-day! Na het onthaal op de speelplaats met Sid, Gigi en Chuck volgde het ochtendonthaal in klas. De kinderen zingen de liedjes vlot mee. Ze herkennen de verschillende elementen. Ze zijn enthousiast.
Na het onthaal namen we wat tijd om het ‘dansje’ te herhalen en verder in te studeren. We zijn zeer benieuwd hoe de kinderen het vrijdag zullen doen. Het doet er ons niet toe of ze het al of niet goed doen. Maar we hopen dat ze ervan genieten en een onvergetelijke dag beleven. Voor ons zal het zeker en vast een emotionele dag worden.

Na de pauze speelden we 5 verschillende spelletjes in 5 verschillende klassen. Twister, Napoleon, hoekenklas, schminken en Jungle Speed. De kinderen schoven van de ene klas door naar de andere.
De leerkrachten speelden overal enthousiast mee. Het is interessant om eens een activiteit te kunnen begeleiden voor de kinderen van andere klassen. Ondanks het feit dat hogere levels zijn merken we bijna geen verschil in ‘rijpheid’. Dit komt waarschijnlijk door het feit dat er een beetje kinderen van alle leeftijden in alle klassen terecht kunnen. Misschien moeten we dit toch eens aankaarten op een vergadering.

Het voelt fijn als je in de gang, tijdens het doorschuiven, je eigen klas tegenkomt en ze heel enthousiast komen vertellen wat ze in de andere klassen gedaan hebben. Zo voelt het een beetje alsof ze ons beschouwen als hun juf!

Woensdag 1 mei:
Officiële feestdag, geen school.

Donderdag 2 mei:
Vandaag organiseerden we een sportdag met de hele school. We gingen even verderop naar een plein (met zand). Het was op voorhand even nadenken over hoe we de dag zouden organiseren vermits we met 146 op stap zouden gaan. We hadden de voorbije dagen een aantal keer herhaald dat de kinderen vandaag geen uniform moesten dragen maar sportkledij. Wonder boven wonder waren er weinig kinderen die niet in orde waren. In België zou je een briefje meegeven voor de ouders maar hier is dit helemaal niet gebruikelijk! We konden rekenen op 11 begeleiders. Wij met ons vijf en vijf leerkrachten. Kebba hielden we als ‘extra’ voor het geval kindjes zich zouden kwetsen, om het overzicht te houden over de hele groep, … .

We hadden 10 activiteiten voorbereid en zouden met een doorschuifsysteem werken. We rekenden 15 minuten per activiteit en na 5 activiteiten hielden we een pauze van een halfuur. Het is een plein zonder schaduw maar Kebba verkoos deze plek dus hielden wij ons hieraan. Het was heel erg warm maar we hadden voldoende water voorzien zodat de kinderen konden drinken. In België zouden we dit een onverantwoorde voormiddag noemen maar je ziet echt wel dat de kinderen het gewoon zijn om in zo’n temperaturen te leven, te bewegen, te spelen, … Je kan dit niet vergelijken met Belgische kinderen. Je zag de kinderen overduidelijk genieten.

We hadden de groepen willekeurig ingedeeld met andere woorden, alle leeftijden door elkaar. Het voordeel hiervan was dat de grote kinderen de kleine kinderen konden helpen. Het nadeel was dat dit soms je activiteit wat afremde. We hadden de volgende activiteiten: estafette, balwerpen, hoogspringen, tussen twee vuren, springtouw, Napoleon, knikkerspelen, tikspel, 1-2-3 piano, bal in emmer. Sommige activiteiten waren wat moeilijk zoals tussen twee vuren. Sommige kinderen hadden het al eens gespeeld in een bewegingsactiviteit maar anderen kenden het spel niet. Een kwartier is dan wel kort om het spel goed te kunnen spelen. Mits wat aanpassing hier en daar verliep de dag goed!

Na de 10 activiteiten hadden de leerkrachten er nog niet genoeg van en wilden er nog een wedstrijdje erbij doen. De verschillende klassen moesten het tegen elkaar opnemen net zoals de studenten tegen de leerkrachten. Level 3 en level 2 startten. Iedere klas stond in een rij voor een kegel. Elk om beurt moesten de kleuters naar een kegel wat verderop lopen, die tikken en terugkeren. Daarna gingen ze op het einde van de rij neerzitten. Wie met zijn groep als eerste volledig neerzat, was gewonnen. Als het aan ons lag dan waren wij gewonnen toen we het tegen de leerkrachten opnamen. Maar dat was zonder het vals spelen van de leerkrachten gerekend. Een heel fijn slotspel voor een geslaagde sportdag.

Vrijdag 3 mei:
Onze laatste schooldag wilden we in schoonheid afsluiten en daarom organiseerden we een schoolfeest. De kinderen moesten hun uniform niet aandoen maar mochten hun mooiste Afrikaanse kledij aandoen. Wij waren ook in het Afrikaans gekleed en de leerkrachten niet te vergeten ook. We kwamen toe op school en ontdekten dat er geen elektriciteit was! Een ramp voor onze opvoeringen straks! Gelukkig ging Modou, de ‘adminstrator’ van school, internet kopen. Hoe dat precies in zijn werk gaat weten we niet, maar wij waren gelukkig! Het onthaal was anders dan anders. Er speelde muziek, we dansten, we zongen liedjes, … Na een klein uurtje begonnen we stoeltjes uit te delen want voor het schooloptreden mochten de kindjes neerzitten alsof ze naar een echte opvoering zouden gaan kijken. Om 10 startten we met de allerkleinsten van Mister Touray. Daarna volgde Lutziana, Bieke en Herlinde als laatste. Het was fantastisch. De leerkrachten waren opnieuw onder de indruk. Blijkbaar kennen ze dit soort feesten niet. Tot slot hadden wij nog iets voorbereid voor de leerkrachten en zij nog iets voor ons. Meer moeten we over deze dag niet zeggen waarschijnlijk. Het was een emotioneel, mooi en heerlijk afscheidsfeest. De kinderen aten nog op school en gingen daarna naar huis… Wij gingen nog zwemmen met de leerkrachten naar de zee. Het zal vreemd doen om de mensen waarmee je drie maanden zo nauw hebt samengewerkt plots zal moeten achterlaten.

Dit zal ons laatste verslagje zijn want onze schooldagen zitten erop en komende woensdag zetten wij onze tocht huiswaarts in.. We zijn dankbaar voor de onvergetelijke ervaring die we hebben mogen beleven. We willen onze ouders, familie en vrienden bedanken voor de steun op alle mogelijke manieren. Het afscheid zal zwaar worden maar geen nood… we kijken er enorm naar uit om jullie allemaal terug te zien!

Tot straks, in België!

Liefs
Herlinde en Bieke

maandag 29 april 2013

Onze laatste 10 dagen gaan in...


Week 5: Thema ‘World’

Maandag 22 april:
Deze week startten we met het thema ‘world’. We willen de kinderen laten kennismaken met de verschillende natuurelementen en een stukje cultuur bijbrengen. De zon, de wind, de lucht, …
We startten tijdens het onthaal met onze handpop ‘Sid’ die zich afvroeg wat we deze week in klas zouden gaan doen. Na een woordje uitleg wou hij heel erg graag weten hoe het themalied gaat.

Herlinde startte de dag met beweging. Ze verwerkte water, wind en aarde in de activiteit. Ze liepen met een krant tegen hun buik tegen de wind in, zetten stapjes over het ‘water’ (bierviltjes), … De kinderen waren erg flink ondanks de hitte. Ze gaf hen deze keer tussendoor wat water. Misschien droeg dit bij tot wat meer comfort. Na de speeltijd volgde een waarneming rond water en waterspelletjes. Drijven en zinken, water kleuren, conservatie van water, … en goed gevulde namiddag!

Dinsdag 23 april:
Voor de speeltijd deden we een waarneming rond aarde. We toonden hen waar Gambia ligt op de wereldbol en waar wij precies vandaan komen. Hoewel we voelden dat dit heel erg moeilijk voor hen was, wouden we hen dit toch even meegeven. Ze waren bovendien aandachtig dus gingen we er even op verder. Nadien tijd voor wat ontspanning. We werkten samen aan een groepswerk. We tekenden op een groot wit blad papier een ‘village’ met verschillende huisjes, een boom, de zon, enkele wolken, … De kinderen mochten een voor een iets op het blad komen lijmen. Wat zand op de grond, takjes op het dak van het huis, geel krijt schrapen voor de zon, … Het resultaat is zeer mooi en hangt al op in klas. De kinderen zijn er heel fier op!

Na de pauze volgde het aanleren van het lied. We hebben de indruk dat de kinderen al beter vertrouwd zijn met de voorbereidende oefeningen in het aanbrengen van een nieuw lied. Sommigen begrijpen al beter wat ritme is, tegenstelling tussen luid en stil, …

We hadden met de vijf meisjes opnieuw een toneel in elkaar gestoken. We waren elk een verschillend natuurelement. De zon, de wind, het water, vuur en boom. Aan de hand van die ‘personages’ speelden we 5 verschillende fragmenten. De leerkrachten waren ontzettend dankbaar! Misschien kwam dit doordat het een educatief verhaal was? Water doofde het vuur, vuur is niet altijd gevaarlijk want we kunnen er op koken, de wolk durft weleens voor de zon te kruipen, boom kan niet leven zonder water en zon, … Ze drongen erop aan dat we het nog eens zouden herhalen in de loop van de week. Dit geeft ons zoveel voldoening!

Net voor het einde van de dag, vroegen we de kinderen hun mening over het ophangen van hun werkjes uit de creative room in hun klas. Zo hadden ze het gevoel dat ze mee konden werken aan het uitbouwen van een mooie en gezellige klas. Het hart dat ze enkele weken geleden in de klas van Herlinde maakten met stukjes crêpe-papier hangt boven de deur… omdat het een lieve klas is.. (Komt van de kinderen!).

Woensdag 24 april:
Op woensdag 24 april bezochten we de St.Johns school. De enige school in Gambia die instaat voor deze doelgroep, dove en hardhorige kinderen. De buitenkant van de school voorspelde niet veel goeds. Een oude poort, muren die dringend moesten geschilderd worden, oude schoolbussen, … Maar het bezoek heeft toch een positieve indruk op ons nagelaten. We werden vriendelijk onthaald door de vice-principal van de school. Ze beantwoorde eerst onze vragen en gaf ons daarna een uitgebreide rondleiding. We bezochten enkele klassen en de leerlingen, enkele ateliers (hout, metaal, kunst, computer,…) en de medische post. De kinderen volgen onderwijs volgens het traditionele systeem maar er wordt op een specifieke, aangepaste manier onderwezen.
De leerkrachten krijgen, als ze dat willen, een extra opleiding maar sowieso moeten ze opleiding hebben gevolgd aan een college of universiteit. Sommige leerkrachten zijn zelf doof of hardhorend en krijgen opleiding van meer ervaren leerkrachten en assisteren bij hen in klas. Ook enkele oud-studenten zijn aan de slag in het schooltje.

Het doel van het onderwijs is de kinderen zo zelfstandig mogelijk in het latere werkveld te laten instappen. We hebben het gevoel dat de school een sterke mission statement heeft en naleeft. Er hing een hele positieve sfeer onder de leerlingen, de leerkrachten,…

De kinderen zitten opgedeeld per leeftijd. De graad van hardhorendheid doet er niet toe. Sommige kinderen kunnen wel extra begeleiding krijgen. Kinderen kunnen er vanaf de leeftijd van 7 jaar terecht.
Sommige kinderen zijn doof van bij de geboorte, anderen door ziekte bv. Meningitis of onbehandelde malaria. Kinderen met een meervoudig handicap (fysiek, visueel, leerstoornis,..) kunnen in de school terecht als het ‘doof’ zijn het meest prioritaire probleem. Zoniet, worden ze doorverwezen naar bijvoorbeeld een instelling voor kinderen met een fysieke handicap.

Het bezoek deed ons even stilstaan bij onze eigen beroepskwaliteiten. We gaan op bezoek in een school als bijna-leerkracht en beseffen op dat moment dat we nog niet bekwaam zouden zijn om hier zomaar te gaan lesgeven. Je moet opnieuw op zoek gaan naar een weg om te communiceren met de kinderen en hen op die manier iets bij te brengen.

Donderdag 25 april:
We startten vandaag met een waarneming rond vuur. We maakten een figuur in theelichtjes en de kinderen mochten een voor een hun kaarsje komen aansteken. We lieten hen het verschil tussen warm en koud beleven en ermee experimenteren. Toch had ik het gevoel dat deze begrippen hen erg weinig zeiden! We hebben een poster gemaakt in klas met een tekening van vuur (warm) en water (koud).
Misschien zullen ze het zo beter memoriseren.

Na de pauze volgde een wiskunde activiteit. Aan de hand van een lied, verdwenen een aantal vissen in de buik van de haai. De kinderen moesten enerzijds tellen hoeveel visjes er nog over waren en anderzijds hoeveel visjes er door de haai waren opgegeten.

We maakten een werkblaadje waarbij de kinderen natuurelementen moesten koppelen aan elkaar. Water met een vis, de zon in de lucht, … We merkten al een duidelijke evolutie met de eerste werkblaadjes. Misschien komt dit doordat ze de ‘werking’ en de pictogrammen van de werkblaadjes nu beter begrijpen.

We hebben de indruk dat het Engels van de kinderen sterk verbeterd is. We kunnen goed vergelijken over de verschillende weken heen. We kunnen al eens een moeilijkere spelopdracht geven en de dagdagelijkse dingen begrijpen ze snel. Het feit dat wij enkel Engels met hen kunnen praten is een groot voordeel. De leerkrachten grijpen vaak terug naar hun lokale taal als de kinderen iets niet begrijpen.

Vrijdag 26 april:
Vandaag maakten we muziekinstrumenten (schuddoosjes). We probeerden de kinderen bij te brengen dat ze met hun penseel niet zomaar in verschillende kleuren verf mogen, maar dat ze die eerst moesten uitwassen ofwel een andere penseel moeten gebruiken.

Na de pauze speelden we een spel op de speelplaats en herhaalden we nog eens ons toneel van eerder die week. Daarna zat de week er alweer op! De tijd gaat zo snel en we hebben het gevoel dat we nog zoveel meer willen doen.

Maandag 29 april:

We werken deze week het thema feest uit. Iedere dag omvat een subthema. Vandaag was de creatieve dag waarbij we werkten met een doorschuifsysteem om vlaggetjes, kroontjes, versiering, … te maken. Een drukke dag en nu eens niet door de kinderen. De leerkrachten voelen dat we bijna weg zijn en stellen krampachtig nog vragen en doen suggesties voor dingen die we nog kunnen (moeten) knutselen. Ze geven ons een beetje het gevoel dat ze verloren zijn zonder ons… Ik zou een vlieg willen zijn de komende weken. Volgens Rika, van het project, vallen ze jaar na jaar in een gat als de studenten weg zijn. Ik zie dat eerlijk gezegd ook een beetje gebeuren. Niet dat we zo goed zijn hoor, dat hoor je mij niet zeggen, maar omdat we veel van hen overnemen.
Mister Touray, die de peuterklas onder zijn hoede heeft met zijn 56 peuters, vertelde ons vorige week dat hij een cyste heeft in zijn nek die moet verwijderd worden. Hij ziet er enorm tegen op om naar het ziekenhuis te gaan omdat hij bang is. Daarop beloofden Bieke en ik dat we met hem zouden meegaan. En zo geschiede het.. Na school namen we de taxi naar Banjul waar het grote ziekenhuis is
Aangekomen in het ziekenhuis werden we een beetje ‘voorgetrokken’ wellicht omwille van onze huidskleur. Maar dat kleur heeft blijkbaar ook een keerzijde. We stonden al bijna met 1 voet in de operatiekamer toen ze ons na 5 minuten vroegen hoeveel geld we hadden voor onze vriend???? We hadden ons geïnformeerd en zijn ingreep zou normaal 300 dallasis kosten. Ze vroegen ons 3000 dallasis! We reageerden nogal verontwaardigd waarop hij zei dat de wachtlijst voor een dergelijke operatie zo’n 6 maand was als hij de normale weg (met een consultatie en een afspraak) zou volgen. Dat klonk nog redelijk maar toch zouden we nu geen 3000 dallasis betalen. Conclusie, we zouden Mister Touray helpen op weg zetten en gingen samen met hem op consultatie. We lagen er bijna weer op zonder dat we het wisten maar ze verraadden zichzelf. Ze vroegen ons 150 dallasis voor de consulatie (lees: eens van ver kijken naar zijn nek). Toen de twee dokters plots ruzie begonnen te maken en we wel 10 keer Toubab (blanke) hoorden. Mister Touray kon de discussie afluisteren. Blijkbaar is de prijs voor een consulatie 10! Dallasis en wou de ene ons wat geld extra aftroggelen. De andere dokter vond dit niet kunnen en zei dat hij in de problemen zou komen als hij ons zoveel geld zou vragen. Uiteindelijk betaalden we 10 dallasis. Toen hadden we al een papiertje op zak! We waren al ver J. Het leek een beetje op België met al zijn specialisaties en doorverwijzingen maar dan helemaal anders…

Onze laatste halte was een bezoekje aan nog een andere dokter op de spoedafdeling? Daar zou de echte consultatie plaatsvinden en zou hij een afspraak voor operatie krijgen. Er was blijkbaar weer een auto-ongeval gebeurd want de ‘wachtzaal’ met gigantisch versleten bedden lag vol met gewonden. Breuken, wonden in het gezicht, kermende vrouwen die moesten bevallen, bloed op de grond, mensen die zaten braken… Ons bezoek aan het ziekenhuis in Sukuta was blijkbaar niet echt representatief voor Afrika. Nu begrijp ik beter waarom Mister Touray het zo ontziet om de operatie te plannen. Door alles wat hij zag was hij zelfs bang voor het nemen van zijn bloeddruk. Nu, uiteindelijk kwam alles goed en mag hij volgende maandag gaan voor de operatie die onder plaatselijke verdoving zal plaatsvinden. We gaan opnieuw met hem mee want we zien hem er nog van onder muizen.
Het bezoek was vrij confronterend en we beseffen dat het een gemiste kans was om geen stage te lopen in het buitenland toen we verpleegkunde studeerde. Vandaar dat we zo dankbaar zijn om deze kans. Ze gebruiken infuuszakken tweemaal. Ze steken infusen in de gang, er komen katten binnen, mensen liggen in de gang te slapen in afwachting van hun consult, mensen geven buiten over, er komen verkopers in de wachtzaal met koekjes en tapalapas, …

We genieten van onze laatste 10 dagen maar bereiden ons toch stilletjes al een beetje voor op onze terugreis. Tot gauw!

Herlinde en Bieke

vrijdag 19 april 2013

Onze laatste maand gaat in...


Donderdag 28 maart

Vandaag mochten we mee met Diederick, een van de vrijwilligers van vzw Picca, naar het ziekenhuis in Sukuta. Het was een ongelofelijk positieve en tegelijk een ongelofelijk negatieve ervaring. Maar eerst over het ziekenhuis in ’t algemeen.. Het is er vrij proper en degelijk! Uiteraard nog niets vergeleken met wat wij gewoon zijn maar we hadden het erger verwacht. Ze werken niet steriel maar wel proper. Er werkt geen enkele arts maar wel veel verpleegkundigen. Er zijn verschillende ‘afdelingen’. Bij een van de afdelingen zaten er 40 vrouwen buiten op een rij met op hun schoot hun kindje. Aan de lopende band werden de kindjes en moeders gevaccineerd. Wat verder zit iemand die de kindjes weegt. Allemaal zeer positief eigenlijk. De verzorging is gratis. Het ziekenhuis leeft van giften. Er kwam een man binnen die van zijn moto gevallen was en waarvan zijn lip moest genaaid worden. Diederick vertelde ons dat iedereen die in het ziekenhuis werkt mag naaien. Of het allemaal even mooi gedaan wordt, is een andere vraag. Even later reed hij terug weg… op zijn moto. 

We hielpen even mee met het wegen van de kindjes tot plots een moeder naar ons toe kwam met een wel heel klein ‘pakketje’ in haar armen… Haar kindje van 2 maand oud woog slechts 1 kilo 900… Meer hoeven we niet te vertellen waarschijnlijk. De blik van dat kind vergeten we nooit. We weten niet of de moeder gewoon geen middelen genoeg heeft om het kind te voeden of wat er precies aan de hand is. Ze heeft pas op donderdag een afspraak in het grote ziekenhuis in Banjul. We weten niet of het kindje dat wel haalt… De moeder gaf haar kleintje voortdurend kusjes op haar ingevallen wangetje…
Wat later op de dag was het zover. Een vrouw die we ’s morgens ontmoetten zou gaan bevallen. We spoeden ons naar de verloskamer, lees: een stoel zoals bij de tandarts in een veel te drukke kamer. Ze kermde van de pijn, had volledige ontsluiting en haar kindje zou gaan komen. We mochten de volledige bevalling bijwonen. We positioneerden ons wat verder in de kamer om niet in de weg te lopen maar neen hoor! We moesten rond de tafel gaan staan! Enkel Ebrima (verpleegkundige) was actief aanwezig. De andere verpleegkundigen stonden wat verderop te keuvelen. De gordijnen moesten wel zeker toe rond de moeder hoewel we dat niet goed begrepen, gezien we er met 5 rond stonden. Ze passen de regel van privacy van de moeder wel toe he J. Hoeveel personen er dan binnen die gordijnen staan, doet er niet toe! De bevalling verliep vrij vlot. Na zo’n tien minuutjes was haar zoontje er. Hij zal waarschijnlijk naar Diederick worden genaamd (gebeurt vaak in Afrika dat ze hun kindje vernoemen naar iemand die bij de bevalling is), Diede of zoiets. De vader, die over de naam beslist, ging er nog een week over nadenken. Het was gewoon wonderbaarlijk. Na de geboorte werd het kindje gewogen en dan in de armen gelegd van… de bezoekers! De moeder hoefde het kindje niet te zien of vast te nemen?? De vader kwam er even later bij en ‘controleerde’ zijn zoon even om daarna terug weg te gaan. Tussen de moeder en de vader was er geen contact. 

Vrijdag 29 maart
Deze morgen gingen we naar school om de speelplaats te schilderen. We vertrokken vroeg opdat het niet te warm zou worden om te werken. Het begin ging wat moeizaam. Drie vrouwen die zes evenwijdige rechte lijnen moeten maken… We kwamen al snel tot de conclusie dat we geen lat of dergelijke hadden dus gingen op zoek naar iets wat daarvoor kon dienen. Na uitvoerig denkwerk en schitterend teamwork – onder alziend oog van Kebba die er volgens mij veel plezier in had – hadden we dan met touwtjes en plakband toch rechte lijnen gemaakt. Dan beginnen met kleuren spuiten. Het resultaat werd snel mooier en mooier. Ook Modou hielp een handje mee. Kebba bedankte ons voor de moeite en vond het een mooi resultaat. Wijzelf zijn erg tevreden met het resultaat. We heb er foto’s van. (Met dank aan alle mensen die onze benefiet sponsorden waardoor we dit konden doen!)

Zaterdag 13 april
Op maandag begint het derde trimester. Enkele vrijwilligers van het project kwamen enkele klaslokalen schilderen. Wij werkten de Holistic Room af en hielpen wat met de opkuis. De lokalen zijn min of meer klaar om terug les te geven. 

Maandag 15 april
De eerste schooldag na de paasvakantie. We keken er enorm naar uit om terug les te geven! De leerkrachten hadden ons gevraagd of we de eerste drie dagen na de paasvakantie de vorige thema’s wilden herhalen. De laatste twee dagen mogen we nog een nieuw thema starten. We kozen ervoor om vandaag opnieuw te gaan werken rond de kleuren. Het onthaal op de speelplaats was heerlijk. Iedereen leek blij terug naar school te kunnen komen. Leuk om de kinderen terug te zien. Hoewel er heel wat kinderen afwezig waren! Hopelijk morgen een grotere opkomst! 

Dinsdag 16 april:
We deden een waarneming rond de gevoelens en een taallesje. Vooral het uitbeelden van de emoties en de opdrachten errond vonden ze fantastisch. We deden vandaag een tussendoortje los van het thema en het sloeg wonder boven wonder enorm aan. In het Nederlands zongen we ‘We maken een kringetje van jongens en van meisjes…’. We gingen de kinderen een voor een uit de kring oppikken om mee te gaan ‘dansen’. Ze wachten mooi hun beurt af en de individuele aandacht deed hen deugd! We vertelden hen nadien dat het een liedje was uit België en gaf hen de betekenis van het lied. Ze waren erg geboeid.

We namen vandaag eens de tijd om de aandacht te vestigen op het vormen van een mooie rij en een rustige manier om de trap af te dalen om naar de speelplaats te gaan. Anders verloopt dat vaak erg chaotisch en druk.

Na de speeltijd vertelden we een heel eenvoudig verhaal met weinig tekst: ‘Playing with Rainbow Fish’. We zetten de kinderen rond ons in een kring op de grond en staken wat kaarsjes aan. We maakten het wat donker in de klas. Eigenlijk is dit allemaal niet nodig maar deden dit een beetje als een stunt om hun aandacht erbij te houden. Het is voor hen allesbehalve gemakkelijk om een verhaal in het Engels te beluisteren. Het verhaal duurde ook niet langer dan 10 minuten wat hen hielp om hun aandacht erbij te houden. Onze Gambiaanse leerkrachten stelden hen nadien enkele verwerkingsvragen in het Mandinka en ze hadden toch heel wat van het verhaal opgestoken!

Woensdag 17 april:
We sloten de middag af met een gezamenlijk toneelstuk op de speelplaats rond kleuren. We hadden ons vorige toneel wat bijgewerkt maar er zaten nog genoeg herkenbare elementen in. De primeur van de dag was het moment waarop we enkele kinderen uit het publiek het toneel lieten naspelen. We hebben hen de juiste attributen en gaven hen een rol. Het was fantastisch! Ze vertolkten ons verhaal prima!

Donderdag 18 april:
Vandaag bleven we na lestijd op school om het lokaal van Mister Touray wat op te fleuren. Hij heeft 56 peuters in een klein en onaantrekkelijk lokaal. Daar wouden we eens werk van maken! We tekenden verschillende figuren (zon, fragment uit de zee, een lieveheersbeestje, een muis,…) en schilderden ze in. Het resultaat is leuk! Toch blijft het aantal kinderen in deze klas problematisch! Daar moeten we dringend eens voor samen komen.

Vrijdag 19 april:
We startten de dag met een uitgebreid onthaal met de hele school. Het is al eerder gebleken dat die Afrikanen goed kunnen dansen en zingen, maar we staan er toch keer op keer van versteld! Daarna gingen we nog even naar ons lokaal waar we werkten rond puzzelen. Eenvoudige puzzels blijken nu toch wel al meer te lukken! Na school aten we samen met de leerkrachten en werkten de klas van Mr Touray af. We deelden wat materiaal uit aan Kebba en de andere leerkrachten, ze waren hier erg tevreden mee.